Het is januari, een nieuw jaar is begonnen. Ik houd van deze periode, die me uitnodigt om te vertragen. De bomen zijn kaal, het landschap om me heen oogt verlaten. Het is alsof de natuur even stilligt, en een spiegel voor me is, die me herinnert om stil te staan. Te landen, te ontspannen in mijn open aard, en hierin ook mijn verwonde delen thuis te laten komen.
Lege ruimte die uitnodigt om te bezinnen. Waar sta ik? Waar gaat het mij om? Laat ik dat uitgangspunt van mijn leven zijn?
Stilstaan
Stilstaan. We doen het niet zo vaak, meestal zijn we op weg. Ons leven is vol en er is veel dat onze aandacht vraagt. Ons werk, geliefden en vrienden, familie, hobby’s, het nieuws in de wereld, social media. Als we willen, of als we niet opletten, zijn we iedere seconde bezig. We nemen geen tijd om uit te ademen en te ervaren hoe het is om hier te zijn. De kans is groot dat we ons leven niet vormgeven vanuit contact met wie we zijn en met onze waarden, maar vanuit overleving.
We lijden niet aan hoe het is, maar aan ons verzet tegen hoe het is
Stilstaan kan ongemakkelijk zijn. Gevoelens en gedachten waar we normaal gesproken van weg gaan, komen meer in beeld. We kunnen bang zijn voor onze gevoelens, vanuit een misvatting dat we gevoelens zoals pijn, woede, angst, maar ook liefde of verlangens, niet aankunnen. Als kind hebben we dit in sommige situaties zo ervaren. Nu we volwassen zijn, kunnen we leren omgaan met pijn en beperkingen. Het blijkt dat we niet lijden aan hoe het is, maar aan het weggaan hierbij. We lijden aan ons verzet tegen hoe het is. We zijn niet thuis. En doordat we onszelf beschermen, onthouden we onszelf ook van het voluit ervaren van levendigheid, zin en liefde.
Oneindige houvastloze ruimte
Wanneer we stil durven staan, en precies zijn waar en wie we zijn, landen we in open ruimte. Die in beginsel kaal en leeg kan voelen, maar er is ook rust en stilte. Een vrede in en met hoe het is. Onze optrekkingen, spanningen en smart kunnen ontspannen, terwijl we rusten op eigen grond. Wanneer je op deze plek durft te blijven, ontdek je de rijkdom van wie je bent. Pijnlijke plekken blijken gekwetste liefde te zijn. Die we vanuit onze psyche vastzetten, maar die niet vast zijn. Niets is immers vast. Wanneer je thuis leert blijven, leert vertrouwen in jouw aard, kan dat wat in jou leeft, zich ontvouwen tot jouw hart en helderheid.
In een YouTube video zegt Hans Knibbe hierover:
Onze aard, de open werkelijkheid, is onbeschreven, steeds weer nieuw. Het is een plek van niet weten, onbeschreven zijn. Deze stilte is niet hetzelfde als of afhankelijk van letterlijk stil staan: stilte is een inherent aspect van ons bewustzijn. Stil staan en ruimte creëren kunnen wel ondersteunend, en vaak ook nodig zijn, om de openheid van onze geest te herkennen.
Meedoen met beoefening?
Op woensdag 24 januari start in Nijmegen de cursus Gezonde Zelfliefde. Je bent van harte welkom. Kijk voor meer informatie onder mijn aanbod. Je kunt mij mailen of bellen als je vragen hebt, je wilt aanmelden of een vrijblijvend kennismakingsgesprek wilt.
Verder lezen:
* Knibbe H, De volmaakte staat, Stichting Zijnsoriëntatie, 2007
* Loomans P, Ik heb de tijd, uitgeverij AnkhHermes, 2013
* Hermsen J, Stil de tijd, Arbeiderspers, 2011
* Voigt J, Het ritme van de seizoenen, Ef & Ef Media, 2008
* Korte de J, Uit stilte wordt alles geboren, Cirkel 37, Stichting Zijnsoriëntatie, 2010